Onlangs kreeg ik de vraag om van de uitvaartviering een feest te maken. Omdat de overledene het zo wou.

Geen licht zonder donker. Geen leven zonder dood. Mijn hele leven revolteerde alles in mij tegen de onontkoombare dualiteit van deze wereld. De intrinsieke wreedheid van de natuur, hoe verwoestend het leven kan zijn. Ik vond het wreed. Zinloos. Onaanvaardbaar. Maar ondanks alles: ik leef. Ik ben er nog. En wil lijden omgeven met schoonheid en liefde.

Laat verdriet welkom zijn, ook tijdens de eindejaarsfeesten

Sorry he   Valt het je ook op dat we met zijn allen zo vaak sorry zeggen? Vooral vrouwen laten zich dat woord heel makkelijk, veel te...

De vraag van Alain Delon om zijn hond Loubo samen met hem te begraven, zorgt voor controverse. Concreet: Delon stierf een paar dagen...